Ik heb er eens voor gekozen weer een stukje te schrijven. Even mijn gedacht op vrije loop laten gaan. Ik zat een paar dagen geleden in de bus naar school. Twee kindjes achter me begonnen te praten over wat ze wilde worden later als ze groot zijn. Ik vroeg dat mezelf af, wat wilde ik eigenlijk worden?

Het begon op de kleuterschool. Ik gaf mijn vriendenboekje aan iedereen waar ik wel een keertje mee gespeeld had. Ja, want als we 1 keer tikkertje hadden gedaan, dan was je gelijk mijn vriend. Zo makkelijk ging dat. Iedereen wist op die leeftijd al goed wat ze wilde worden. Alle meisjes wilde prinses of moeder worden, en alle jongens wilde politie of brandweerman worden. Ik had nog werkelijk geen idee op die leeftijd, maar ik had niet veel keus. Op die leeftijd waren die 4 opties de enige, dus ik koos voor prinsess #golddigger.

Groep 8 naderde en ik snapte ondertussen al een beetje dat prinses worden geen optie meer was. Wel wist ik dat ik geen doctor wilde worden, dus daarom hoefde ik ook niet zo mijn best te doen met de cito-toets dat ik gymnasium zou halen. Niet dat ik dat ooit gehaald zou hebben met twee vingers in mijn neus. Ik kreeg uiteindelijk een havo advies, daar kon ik alle kanten mee op.

Op de middelbare school hoefde ik me niet zoveel zorgen te maken over wat ik wilde worden, dacht ik. Je zit 5 jaar op dezelfde school, dus je hebt genoeg tijd. Ik dacht voor een tijdje dat ik iets met dieren wilde doen, waarschijnlijk omdat ik een kat had. Mijn kat was mijn beste vriendin, dus misschien dat ik nog meer vriendjes kon maken op die manier. Werken in een dierenasiel leek me dus echt geweldig, maar wat bleek: dat is vrijwilligerswerk. Daar krijg ik geen brood van op de plank. Ik heb wel een keer initiatief genomen om er eens te gaan werken, maar de eigenaar van het asiel zei dat ze niemand nodig hadden in het weekend. Ik was daarna best teleurgesteld, hoe kon ik nou worden afgewezen voor vrijwilligerswerk?

Midden in mijn middelbareschooltijd moest ik opeens een richting kiezen. Ik was hier totaal niet op voorbereid, want ik had nog 2 jaar te gaan! Nog steeds wist ik niet wat ik wilde worden, dus koos de richting die iedereen koos. Ik hoorde vast wel bij die grote groep die allemaal hetzelfde gingen doen. Gelukkig zei mijn moeder dat ik beter iets kon doen wat ik leuk vond. Ik vond biologie wel interessant, dus ik koos op het laatste moment toch voor een andere richting. Dankjewel mam, want als ik geschiedenis als examenvak had gehad, dan was ik nu nog steeds niet geslaagd. Wat een vreselijk vak is dat. We kunnen er nu toch niets meer aan veranderen?

Opeens zat ik in mijn examenjaar. Ik schrok er best wel van, alsof ik de afgelopen 5 jaar heb liggen slapen. Ik heb amper doorgehad dat de tijd zo snel voorbij ging. En nu moest ik opeens een vervolg opleiding kiezen. Ik dacht dat de mode-ofzo-creatieve-zweverige opleiding wel bij me paste. En als tweede keus had ik kapper, omdat ik altijd met mijn haar bezig was. Voor de modeopleiding moest ik een toelatingsopdracht doen, die bleek iets te zweverig. Dan maar kapper, toch? Nee. Ik durfte nog niet te studeren. Ik durfde nog niet te zeggen: “Ik ga kapper worden”, want daar was ik nog helemaal niet zo zeker van. Uit paniek heb ik me niet ingeschreven voor een opleiding.

Ik slaagde voor mijn havo-diploma, maar daarna had ik had geen planning. Geen toekomst, niks. Eigenlijk was dat niet zo, maar dat dacht ik op dat moment. Ik was een nietsnut, met een tussenjaar. Ik wilde niet reizen, want dat durfte ik niet. Dus ik ben gaan werken bij de Bagels en Beans, mijn favoriete tentje!

Zonder dat ik het wist was dit tussenjaartje de beste ‘keuze’ die ik had kunnen maken. Ik ben naar ontelbaar veel festivals geweest, en heb ook veel levensadvies van nieuwe vrienden gekregen die ik daar maakte. Ook heb ik mezelf een beetje leren kennen, en daarvoor hoefde ik niet eens op reis. Ik weet nu bijvoorbeeld dat ik gek ben op glitters, vraag me niet waarom. Ook kwam ik erachter dat ‘Media’ iets heel anders was dan een bericht in de krant. Daarom besloot ik bij een opleiding te gaan kijken die ‘Media, Informatie en Communicatie’ heette. En ja hoor, opeens wist ik wat voor studie ik wilde doen. Ik had iets gevonden waar ik best wel heel erg enthousiast van werd. (Iemand op die open dag vroeg ook: “wie heeft hier allemaal al een blog?”, dus shout-out naar jou mijn beste kerel. Door jou ben ik hiermee begonnen.)

Nu doe ik dus de opleiding Media, Informatie en Communicatie op het HVA. Maar of de vraag “wat wil jij later worden?” hiermee beantwoord is? Nee. Ik heb nog steeds geen idee wat ik wil worden. Misschien wordt ik wel redacteur bij een heel cool tijdschrift, ga ik werken bij BNN (stiekem zou ik dat dus wel willen), of wordt ik uiteindelijk toch kapper. Maar tot nu vermaak ik mij nog prima op deze opleiding. Ik doe dingen die ik leuk vind, met een paar mensen die ik ook leuk vind. Wat wil een mens nog meer?

Toch, als ik prinses had kunnen worden, had ik daar wel voor gekozen hoor. Die krijgen namelijk mooi een zakcentje van 1,5 miljoen per jaar en daar kan mijn bijbaantje bij de Appie niet tegenop. ♥