Dat social media niet goed is voor je mentale welzijn, is algemeen bekend. Maar waarom nemen we dan nooit even de tijd om bewust af te kicken van de telefoon? Tijdens het maken van mijn scriptie word ik continu afgeleid en zelfs midden in persoonlijke gesprekken lijkt het normaal de telefoon op te pakken. Ik probeerde daarom vier dagen lang mijn telefoon niet te gebruiken, want het moet toch ook anders kunnen?

Vier dagen stoppen, waarom?

Ik zat er al een tijdje mee in mijn hoofd, dat ik wilde minderen met social media. Ik wist wel dat social media niet goed was voor je mentale gezondheid, maar toch liet ik me er de afgelopen tijd heel erg in meeslepen. Voorheen zag ik mezelf altijd als een echte media-professional (mede door mijn media-studie), omdat ik nooit echt beïnvloed werd door socials zoals Instagram en Facebook. Echter heb ik tijdens de corona-crisis zo vaak in verveling thuis gezeten, dat ik deze professionele blik op social media een beetje kwijtraakte. Er waren dagen dat ik opgezogen werd in mijn telefoon. Mijn schermtijd was in de quarantaine tijd en dat is sindsdien nog steeds zo (6+ uur per dag). Hoe graag ik ook wilde minderen: het is zo enorm moeilijk om die telefoon weer uit je systeem te krijgen.

Toen ik een vriend van mij vertelde dat ik graag wilde minderen met mijn social media gebruik, vertelde hij me hoe weinig hij zijn eigen telefoon gebruikt. Tijd maken voor de dingen waar je echt waarde aan hecht, was wat hij dagelijks deed, maar voor mij klonk dat als een droom. Ik wil weer de professionele blik terugkrijgen op social media, maar nu ben ik slechts verslaafd aan het eindeloos scrollen. Want wist je: dat wanneer je een berichtje krijgt op social media, je hersenen hier hetzelfde op reageren als wanneer je wint in het casino? Tijd om af te kicken dus!

Dag 1: social media is een gewoonte

De eerste dag was een rare dag. Ik had mijn telefoon op vliegtuigstand gezet, want ik vertrouwde mezelf niet. Ik zag mezelf al wel weer per ongeluk mijn telefoon oppakken en daardoor vals te spelen met deze challenge. Wel heb ik in de ochtend even een berichtje gepost op social media, waarin ik aangaf dat ik een phone detox aan het doen was. Toch gek eigenlijk, dat ik daar zo erg de behoefte aan had. Ik kon niet zomaar in een keer stoppen, zonder mensen daar op de hoogte van te brengen.

Ik heb een paar keer mijn telefoon gepakt, om er vervolgens achter te komen dat de vliegtuigmodus aanstond – ohja. Het zit zo in mij systeem, om mijn telefoon op te pakken wanneer ik me even verveel of als ik eventjes snel iets wil opzoeken. Het ‘snel opzoeken’ is prima, maar door alle meldingen op je telefoon wordt je dan natuurlijk wel weer snel afgeleid. Oh, eventjes op deze vriendin reageren, of eventjes kijken wat hij aan het doen is nu. Herkenbare gedachten, maar totaal overbodig. Het kijken op je telefoon is alleen maar tijdrovend, want met social media behaal je nou niet echt je levensdoelen (tenzij je een succesvolle influencer ben).

In de middag had ik een online les. Ik merkte dat ik me goed kon concentreren, maar na een tijdje zag ik dat bijna elke klasgenoot op zijn telefoon aan het kijken was. Ik voelde me toen best ongemakkelijk, dat de leraar alleen tegen mij aan het praten was. Heel even pakte ik mijn telefoon om te kijken hoe laat het was, want anders had ik het gevoel dat ik ‘teveel’ aan het opletten was. Later bedacht ik me, dat ik dat helemaal niet had moeten doen. Het was misschien op dat moment de ‘verslaving’ die ik miste. Ze zeggen toch ook altijd dat rokers moeilijker stoppen als hun omgeving wel door blijft gaan met roken?

In de avond moest ik naar mijn werk. Toen moest ik helaas mijn internet wel aan doen, omdat wij met elkaar communiceren via Whatsapp. Wat ik trouwens echt geen slimme keus vind van het bedrijf, want: afleiding!? Toen ik mijn internet aan deed, stroomde de berichtjes binnen. Ik kon het niet laten om een paar noodzakelijke meldingen te beantwoorden. Mensen waarmee ik zou afspreken, moesten een dag en tijd weten. Ik was niet trots op mezelf dat ik dit deed, maar uiteindelijk was dit toch wel het minst erge. Naar alle Snapchats en Instagram berichten heb ik niet omgekeken. WIN!

Dag 2: Besta ik nog wel?

De tweede dag zou ik de hele dag thuis aan mijn scriptie werken. Geen online les, niks. Alleen in de avond zou ik bij een vriendin gaan eten. Vandaag was de ultieme test. Ik heb namelijk normaal dat ik heel snel afgeleid word tijdens het leren, door mijn telefoon. Ik plan bijvoorbeeld vijf uur in om te leren, waarvan ik twee uur lang ‘perongeluk’ op Instagram beland. Vandaag was anders. Ik heb letterlijk de hele dag geleerd, met de nodige pauzes. In die pauzes zou ik normaal mijn telefoon pakken, maar nu ging ik een tijdschrift lezen, een lekkere cappucino maken of oude foto’s terugkijken op mijn laptop. Soms raakte ik ook even gefrustreerd, omdat de stof zo saai was, dat ik mijn telefoon liever pakte. Gelukkig kon ik mezelf bedwingen en ben ik toen verder gegaan met mijn scriptie.

Na ongeveer 6 uur huiswerk te hebben gemaakt, was mijn concentratie weg. Ik moet dan ook wel zeggen, dat een scriptie schrijven niet makkelijk is. Het vergt veel aandacht en energie. Op een geven moment is dat gewoon weg en moet je opladen. De fout die veel mensen maken, is denken dat even lekker scrollen op hun telefoon, ervoor zal zorgen dat ze weer even kunnen ontspannen. Maar in tegendeel: het gebruik van social media put je alleen nog maar meer uit. Daarom kan je beter iets doen waardoor je even echt goed kan ontspannen: een lekker warme douche nemen, een rondje wandelen, mediteren of een lesje yoga volgen. Dus dat heb ik toen ook gedaan, naderhand voelde ik me een stuk beter. Echter had ik geen zin meer in school, dus heb ik een zelfhulp boek gelezen (ook leerzaam).

Toen ik bij mijn vriendin ging eten, had ik weinig moeite met mijn telefoon niet pakken. Alleen toen ze even naar de wc ging, voelde het raar om het niet te doen. Ik keek in plaats daarvan maar even naar buiten. Wel merkte ik tijdens het samenzijn, dat het zo normaal is geworden om midden in een gesprek even je telefoon te checken. Als je het zelf doet, heb je dat waarschijnlijk niet zo erg door. Maar omdat ik er zo bewust mee bezig was, stoorde het me dat anderen dit wel deden.

En dan moet ik ook nog wat opbiechten. In de avond heb ik mijn internet even aangezet. Ik wilde zo graag even de Snapchats van mijn vrienden bekijken. Niet omdat ik bang was voor de FOMO (Fear Of Missing Out), maar omdat ik bang was dat ze zich negeert door mij zouden voelen. Maar ik heb er spijt van, want deze Snapchats waren totaal niet dringend en hadden best nog even kunnen wachten.

Dag 3: No problemo!

Door mijn uitglijdertje van gister, was ik vandaag gemotiveerd om de hele dag mijn internet uit te laten. Ik had met een vriendin afgesproken om te sporten en ik moest daarom alleen even mijn internet aan doen om een reservering te maken : na de corona-crisis moest iedereen een reservering maken voor de sportschool, zodat die konden bijhouden welke gasten er waren geweest, om zo verspreiding van het virus te voorkomen. Tijdens het sporten liet ik mijn telefoon gewoon lekker in de kluis zitten. Het voelde wel raar, normaal heb ik mijn handen vol tijdens het sporten en nu waren ze opeens vrij.

De middag zonder telefoon ging al goed. Ik word niet meer afgeleid en kan daarom veel doen voor school. In de middag had ik een online meeting met mijn begeleidingsgroep van school. Nog niemand uit de groep was heel ver gekomen met de opdracht en ik was door het niet-gebruiken van mijn telefoon al een stuk verder.

In de avond wilde ik even lekker relaxen. Ik twijfelde om nog even Videoland te gaan checken, maar dat zou mijn goede vibe een beetje verpesten. Ik heb eerst een hele lekkere uitgebreide maaltijd voor mijn moeder en ik gemaakt, want daar had ik nu toch alle tijd voor. Daarna heb ik lekker even mijn kamer opgeruimd en ben ik lekker gaan lezen. Een volledige dag zonder telefoon. I’m proud of myself!

Dag 4: de laatste dag alweer?

De vier dagen gingen snel voorbij. In de ochtend maakte ik een aantal foto’s voor mijn blog (die je nu aan het lezen bent), zodat ik mijn ervaring kon publiceren. Verder was ik al helemaal gewend aan het niet gebruiken van mijn telefoon. Alhoewel ik er ondertussen wel weer aan toe was.

Ik had geen zin in het gebruiken van social media, maar gewoon mijn telefoon gebruiken als zakcomputer. Even snel een receptje opzoeken online, Videoland kijken in bed of nieuwe nummers streamen miste ik vooral. Dat moest nu allemaal via de laptop. Ook whatsapp is gewoon heel handig, om contact te houden met vrienden, familie en collega’s. Instagram, Facebook en Snapchat kunnen me gestolen worden. Behalve het feit dat ik het nog steeds geweldig vind om content te maken voor Instagram (foto’s), wil ik niet meer hersenloos opgezogen worden door het platform. Vergeet me overigens niet even te volgen @irishuijkman, ik vind het namelijk superleuk om mijn lezers te ontmoeten!

Conclusie

In vier dagen van een gewoonte afkomen? Dan was misschien wat weinig. Gemiddeld zijn er 21 dagen nodig om van een gewoonte af te komen. Toch was vier dagen zonder telefoon genoeg om je te beseffen dat de telefoon eigenlijk te vaak gebruikt wordt. Misschien was twee dagen al voldoende geweest. Ik ontdekte dat ik veel beter leerde voor school zonder telefoon en daar ben ik heel dankbaar voor.

Ik ben ready om de komende periode aan mijn scriptie te werken. Wel miste ik het delen van stories op mijn Instagram heel erg. Ik heb er bewust even over nagedacht: ik mis het niet omdat ik wil weten hoeveel mensen mijn stories kijken, maar omdat ik bij het maken van deze stories echt even mijn creatieve ei kwijt kan. Ik ben altijd aan het nadenken over mooie foto’s of beeldmateriaal en dat kan ik dan mooi delen in mijn stories. Want zeg nou zelf, wat is er nou leuk aan iets creatiefs maken, als niemand het te zien krijgt?

Stories ga ik dus blijven maken, maar eindeloos scrollen op Instagram zelf ga ik niet meer doen. Ik ben er helemaal klaar mee! De berichtmeldingen voor de mensen op Instagram die ik echt waardeer en mij gelukkig maken, ga ik aanzetten. Ik spreek vele van jullie ook persoonlijk of via DM en dat wil ik ook graag zou houden. Even kletsen over muziek, festivals, beauty-producten, boy-troubles of school maakt me altijd blij. Maar al die content van mensen bekijken die ik niet eens ken, waar is het goed voor? TikTok bijvoorbeeld: niets voor mij!